Protezy szkieletowe na koronach teleskopowych

Proteza szkieletowa na koronach teleskopowych jest uzupełnieniem odbudowującym utracone zęby z jednoczesną rehabilitacją aparatu żucia Pacjenta. Proteza ta posiada metalowy szkielet oraz akrylowe elementy odtwarzające utracone zęby i imitujące dziąsło. Opiera się ona częściowo na błonie śluzowej, a częściowo na koronach teleskopowych. Korony teleskopowe składają się z dwóch części – koron wewnętrznych zacementowanych na oszlifowanych zębach Pacjenta oraz zewnętrznych osadzonych w protezie. Proteza teleskopowa jest praktycznie całkowicie niewidoczna dla otoczenia i łatwa w utrzymaniu higieny. Niekwestionowaną zaletą tych protez jest świetna estetyka oraz możliwość ich rozszerzenia, jeśli dojdzie do utraty kolejnych zębów. Dodatkowo są one bardziej komfortowe w użyciu oraz gwarantują mniejsze obciążenie pozostałego uzębienia resztkowego i podłoża kostnego.
Alternatywnym rozwiązaniem, w przypadku w którym z różnych względów nie można wykonać teleskopów są protezy wykonywane za zatrzaskach, zasuwach, zamkach lub ryglach. Uzupełnienia te nie posiadają widocznych metalowych klamer, tak jak ma to miejsce w klasycznych protezach szkieletowych, które mogłyby być widoczne przy szerokim uśmiechu. Zaletą tego typu uzupełnień jest stabilność na podłożu, brak nadmiernego obciążenia błony śluzowej oraz wysoki komfort użytkowania.

Wykonanie protezy szkieletowej osadzonej na koronach teleskopowych zajmuje najczęściej 3 wizyty w gabinecie dentystycznym. Na pierwszej wizycie lekarz dentysta szlifuje zęby, które zostaną pokryte koronami teleskopowymi, wykonuje też wycisk podłoża protetycznego masą wyciskową, który następnie wysyła do laboratorium protetycznego. Technik odsyła lekarzowi gipsowy model z wykonanym na nim metalowym szkieletem i teleskopami, który dentysta przymierza w ustach Pacjenta na kolejnej wizycie i dokonuje ewentualnych korekt. Na końcu stomatolog wraz z pacjentem dobierają kolor zębów sztucznych w protezie. Na trzeciej wizycie lekarz cementuje korony i przymierza gotową protezę oraz dokonuje korekt jeśli uzna, że są konieczne. Pacjent ocenia efekt wizualny i akceptuje wykonane uzupełnienie. Na koniec dentysta udziela niezbędnych wskazań Pacjentowi, dotyczących użytkowania protezy.